1940 senesinde uşağın eşme kazasında doğdum. bir ablam birde erkek kardeşimle beraber yokluk icinde büyüdük benim hayatım roman. Tabi bu arada babam öldü, o zamanlar dul kadın olmak ölmekten beterdi, annemin cocukları olarak bizde bu sıkıntıları yasadık, saga sola gitme laf olur soylentileri ile sadece tütün tarlalarında calısabildik. Gençlik yaşamadık hic. ilk ve orta okulu bitirdim hemşire okuluna devam ettim. Manisa doğum evine hemşire olarak atandım. 150 lira maaş almaya başlayınca annem ve kardeşlerim rahatladık biraz. Mahalleden cocukluk arkadasım Şükrüyle evlendim. 4 tane cocugumuz oldu iki oglum iki kızım, 7 tane torunumla şimdi cok mutlu ve cok iyi bir yasantım var 73 sneye bunları sıgırdık. Simdi interneti kullanmam bana bu yasımda cok mutluluk veriyor. Cocuklarımla gurur duyuyorum hepsinin isi gucu var simdiki genclere benzemiyorlar. Onların cocuklarıda aileden gelen terbiyeyle saygı sevgi ile buyuyorlar.
Hayatımın detaylarına daha sonra siz sevgili takipcilerim ile paylasacagım şimdilik bu kadar.
Hoscakalın
Mukaddes Teyze. Her yazını okuyorum. Harika yazıyorsun . Tebrik ederim. Ellerinden öperim.
YanıtlaSilLebin Ebru